Rasûlullâh (s.a.s), namazın huzurunu bozan şeylerden çok sakınırdı. Bir gün kenarlarında işleme ve saçak olan bir battaniyeyi sırtına atarak namaz kıldı. Tesadüfen namazda gözleri işlemelere ilişti.
Namazdan sonra:
“Bunu alıp götürün de Ebu Cüheym’e verin ve ondan düz, nakışsız bir battaniye getirin” buyurdu.(1)
Nakışlar namazdaki huzurunu bozmuştu.
Bir keresinde kapıya nakışlı ve süslü bir perde asılmıştı. Namazda gözü ona ilişince Hz. Aişe’ye (r.anhâ):
“Bunu oradan kaldır, nakış ve süsleri namazda kalbimin huzur bulmasına mani oluyor” buyurdu.(2)
(2) Buhâri, el-Amel fi’s-Salât/6.
