Kur’an-ı Kerîm, denizlerin ve yeryüzünün insana hem rızık hem de Allah’ın kudretini tefekkür vasıtası olarak verildiğini, balık, inci, mercan ve bereketli toprak ürünlerinin aslında birer emanet olduğunu bildirir. Bugün ise denizlerin plastiklerle, toprağın kimyasallarla kirletilmesi, insanların kendi elleriyle fesadı artırdığını haber veren ayetlerin (Rûm, 41) somut bir tezahürü olarak karşımıza çıkmaktadır. Müslüman için denizleri, toprağı ve havayı korumak, sıradan bir çevrecilik değil; nimete saygı, emanete riayet ve şükür bilincinin bir gereğidir. Bu çerçevede metin, nimetin emanet oluşu, insanın sorumluluğu, çevre ahlâkı, şükür ve fesadın sebepleri gibi pek çok muhtelif konudan bahsediyor.
