Halifesi Zülcenâheyn Abdullah Demircioğlu Efendi Hz.lerinin Dilinden

“Benim kendisiyle tabii ki bir 9–10 senelik beraberliğim oldu. Sosyal yönü itibariyle çok faaldi. Babacan bir tavrı vardı. Ahlakı yüksek idi. Herkesi rahmetle, merhametle, şefkatle kucaklardı. Kendisini ziyaret edenlere ölçüler içerisinde İslâmiyet için yardımcı olurdu. Nazikti, kimseyi kırmazdı. Kimsenin incinmesini istemezdi. Böyle, sosyal yönü çok genişti. Yani Peygamberimizin (s.a.s.) hayatını aynen yansıtan, onun ahlakı ile bezenmiş yüce bir şahsiyetti.”

“Genel olarak onun bir hali vardı. Kendisini ziyaret edenlerde bir dalma hali olurdu. Ben anlardım ki, o dalma halinde olan kişilerin kalplerini manevî göz ile bir tarassut ederdi. Yani onların içlerini okurdu. Evet, evliyanın yanında kalbini tut, ilim sahibinin yanında da dilini tut! (O), öyle yapardı. Kendisini ziyaret edenlerin gönülleri hemen ona akardı. Sevgiyle, muhabbetle…”

“Hâlisiyye kolunun ehemmiyetinden, öneminden, nasıl kurulduğundan bilgiler verirdi. Tatminkâr ve doyurucuydu. Zamanın Kutbu’l-Aktabı olduğunu: ”Biz isteseydik bütün dünyaya kendimizi duyururduk. Ama biz sır olarak kalmayı arzu ettik” diyordu. Zaten fazla çok konuşmazdı. Az söz, öz mana ifade eder.”