“Bu gece rüyamda semanın açıldığını ve Hanzala onun içine girdikten sonra kapandığını gördüm. ‘Bu, şehitliktir!’ dedim."
Hanzala b. Ebu Amir, Abdullah b. Übeyy b. Selûl’ün kızı Cemile Hatunla nikâhlanmıştı.(1)
Uhud’a gidileceği sırada, gerdeğe girmek(2), geceyi Medine’de, ailesinin yanında geçirmek üzere Peygamberimiz aleyhisselamdan izin istedi ve aldı.
Sabah namazını kıldıktan sonra, Uhud’a gideceği sırada, eşiyle tekrar ilgilenmek zorunda kaldı ve yıkanamadı.(3)
Sabahleyin Cemile Hatun, kabilesinden dört kişi çağırıp, Hanzala ile gerdeğe girdiklerine onları şahit tuttu.
Kendisine:
“Sen buna neden lüzum gördün?” diye sordular.
Cemile Hatun da:
“Bu gece rüyamda semanın açıldığını ve Hanzala onun içine girdikten sonra kapandığını gördüm. ‘Bu, şehitliktir!’ dedim, dedi.”(4)
Hanzala (r.a), acele silahlanıp yola çıktı ve Peygamberimiz aleyhisselamın savaş için safları düzelttiği bir sırada Uhud’a ulaştı.(5)
Savaş esnasında Hanzala (r.a), şehit oldu.(6)
Peygamberimiz aleyhisselam, onun hakkında:
“Melekler arkadaşınızı yıkıyorlar!” buyurdu.
Uhud’dan Medine’ye dönülünce, Hanzala’nın durumu ailesine soruldu.
O da, savaş çağrısını işitince Hanzala’nın yıkanamadan acele yola çıktığını bildirdi.(7)
Allah, ondan razı olsun…
Din-i mübîn-i İslâm'ın, bu anlayışa sahip yüce şahsiyetler sayesinde günümüze ulaştığı muhakkaktır. Acaba bizler, bu duygu, düşünce ve heyecana sahip miyiz?
